வெள்ளைவேட்டிக் கள்ளர்கள்

அந்தா..

vட்டிக்காட்டிய

மெல்லிய விரல் நுனிகளில்

தெரிந்தது

என் பிளக் அனட்; வைட்காலம்

தண்டவாளத்தின் கனமான

ஓசையற்ற இருப்பைப்போல

நீண்டு கிடந்தது

ஒற்றைப்பின்னல்

வண்ணாத்திப்பூச்சிக் கிளிப்புடன்.

பின்னுக்கு கைபோய்

பிறசியர் பூட்டும்போது

திமிறி நின்றன மார்புக்குலைகள்.

மூக்குத்தி

இடம்மாறிஇருந்தது கண்ணாடியில்.

செல்போனின் முனையில்

தொங்கியபடி சின்னதாய் கரடிக்குட்டி

அதன்

இன்னும் சின்ன ரீசேட்டில் சிவப்பாய்

என் முதல்எழுத்து.

எத்தனை முறைதின்பேன்

இந்தச்சொண்டை>

ஐந்தே நிமிடங்களில்

மீண்டும் புதுமையுடன்...

கண்திறந்தால் தெரியும்

சிலநேரம் கண்ணீருடன் படபடக்கும்

இரு சின்னக் கண்கள்>

வலியோ என்ன சவமோ..

வீட்டில் சொல்ல வில்லையா..

ஆங்கிலத்தில் கேட்டால் என்ன

mர்த்தம் மாறாதே?

சிலநேரம் தோன்றும்...

கட்டினால் போகிறது..

சிங்களமோ தமிNoh..

கம்பாயமும் ஒருமாதிரி காவ்சாறிதான்.

எட்டிக்கிடந்த லப்டொப்பில்

சிலநேரம் பேஸ்புக்.

பாஸ்வேட்டும் என்பெயரா..

புத்தா என்பதா முருகா என்பதா

கலைந்த கட்டில் நேரானது.

மீண்டும் வரும் அந்தப்

பத்து நிமிடப்பசி

‘வீட்டில் சொல்லவில்லையா'

என்னும் போது மட்டும்

எனக்குg; பராசக்தி..

ஊமாயாகும் சக்திவேண்டும்.

-Nrud;fpU\;